Gris (Cavafis, 1917)

ΓΚΡΙΖΑ Κυττάζοντας ένα οπάλλιο μισό γκρίζο θυμήθηκα δυο ωραία γκρίζα μάτια που είδα· θάναι είκοσι χρόνια πρίν .... Για έναν μήνα αγαπηθήκαμε. Έπειτα έφυγε, θαρρώ στην Σμύρνη, για να εργασθεί εκεί, και πια δεν ιδωθήκαμε. Θ' ασχήμισαν — αν ζει — τα γκρίζα μάτια· θα χάλασε τ' ωραίο πρόσωπο. Μνήμη μου, φύλαξέ τα συ ως ήσαν. Και, μνήμη, ό,τι μπορείς από τον έρωτά μου αυτόν, ό,τι μπορείς φέρε με πίσω απόψι.

GRIS En examinant la nuance grise d'une opale, je me suis rappelé deux beaux yeux gris que j'ai rencontrés ; cela fait près de vingt ans… Nous nous sommes aimés pendant un mois. Puis il est allé à Smyrne, je crois, pour travailler, et nous ne nous sommes plus revus. Ils ont dû se ternir — s'il vit encore — ces yeux gris ; le beau visage se sera fané. Toi, ma mémoire, conserve-les tels qu'ls étaient. Et ce que tu pourras, mémoire, de cet amour tout ce que tu pourras, rends-le-moi ce soir.

Traduction : Dominique Grandmont, in En attendant les barbares et autres poèmes, Gallimard, 2003.